زندگی همینه دیگه....

سلام  

الان تقریبا ۴ جلسه ای هست که سر کلاس میرم حالا فهمیدم چقدر تدریسو دوس داشتم. اولش کمی میترسیدم چون اینا بچه های پیش دانشگاهین و آماده میشن برا کنکور ولی الان که میبینم اونا هم از بودن سر کلاس من راضین خوشحالم. زیاد طولی نمیکشه که جلساتشون تموم شه. ازم خواسته شد که زمین شناسیشونم درس بدم  قبول کردم. آرزو کردم کاش لیلون دم دست بود. 

هفته بعد انشالا مامان اینا عازم سفر حجن. عرفان که این مدت از مهر گذشته رو خونه ما میومد الان در نبود مامان تو خیابون میمونه. بمیرم بچم و من به عنوان یک خاله فداکار قبول کردم که ازش تو این مدت نگهداری کنم هفته ای ۳ روز صبح تا ظهر میشه تا موقعی که مامانش از مدرسه بیاد.خدا کنه به قدر کافی صبور باشم و اونم بچه آرومی باشه و بهونه نگیره.